در دوران باستان هفت سد بر روی رودخانه کارون ساخته شده بود که آخرین مورد آن سد اهواز بود. بزرگترین و مشهورترین این هفت سدها، سد شوشتر است.
سد اهواز سه دریچه داشت که نواحی اطراف رودخانه کارون را آبیاری می کرد و با بالا آمدن آب برای جلوگیری از سیل دریچه ها باز می شد. نوع معماری سد نشان می دهد که این بنا متعلق به دوره ساسانی است.
تاریخ دقیق شکسته شدن سد دقیقاً ثبت نشده است ، اما احتمالاً در قرن پنجم یا ششم هجری قمری بوده است. زیرا قبل از آن تاریخ ، سد اهواز هنوز سالم بود. همانطور که مقدسی در مورد آن در قرن چهارم هجری می نویسد: "اگر سد شادروان نبود ، اهواز هم نبود! چه در آن زمان که از آب این سد استفاده نمی شد. سد شادروان درهایی دارد که با بالا آمدن آب باز می شود وگرنه اهواز غرق در آب می شد."
در زمانی که هنوز این سد تخریب نشده بود، از آن به عنوان پلی برای عبور و مرور استفاده می شد.
در دوران باستان هفت سد بر روی رودخانه کارون ساخته شده بود که آخرین مورد آن سد اهواز بود. بزرگترین و مشهورترین این هفت سدها، سد شوشتر است.
سد اهواز سه دریچه داشت که نواحی اطراف رودخانه کارون را آبیاری می کرد و با بالا آمدن آب برای جلوگیری از سیل دریچه ها باز می شد. نوع معماری سد نشان می دهد که این بنا متعلق به دوره ساسانی است.
تاریخ دقیق شکسته شدن سد دقیقاً ثبت نشده است ، اما احتمالاً در قرن پنجم یا ششم هجری قمری بوده است. زیرا قبل از آن تاریخ ، سد اهواز هنوز سالم بود. همانطور که مقدسی در مورد آن در قرن چهارم هجری می نویسد: "اگر سد شادروان نبود ، اهواز هم نبود! چه در آن زمان که از آب این سد استفاده نمی شد. سد شادروان درهایی دارد که با بالا آمدن آب باز می شود وگرنه اهواز غرق در آب می شد."
در زمانی که هنوز این سد تخریب نشده بود، از آن به عنوان پلی برای عبور و مرور استفاده می شد.